Eskişehir Dil ve Konuşma Güçlüğü

Dil ve Konuşma Güçlüğü Olan Çocuklar Konuşmanın akışında, ritminde, tizliğinde, vurgularında, ses birimlerinin çıkarılışında, artikülâsyonunda, anlamında bozukluğu bulunan bireydir. Dil ve konuşma güçlüğü; bireyler arası sözel iletişimde herhangi bir nedenle ve herhangi bir boyutta ortaya çıkan aksaklık ve düzensizliktir. 

 Nasıl Fark Edilir? 

• Sesleri atlarlar ya da düşürürler. Örneğin; “kapı” yerine “apı” 
• Kelimenin yanına aynı sesi ya da farklı bir sesi ekleyip çıkarabilirler. Örneğin; “saat” yerine “sahat” 
• Kelime içindeki bir sesi farklı bir ses ekleyerek çıkartarak söyleyebilirler. Örneğin; “araba” yerine “ayaba” 
• Sesleri uzatabilirler. Örneği; “a-a-a-amca” 
• Kelime ve heceleri tekrar edebilirler. Örneğin; “o-ol-maz” 
• Konuşurken istenmeyen jest ve mimikleri kullanabilirler. 
• Kelimeleri değişik şekilde vurgulayabilirler. 
• Konuşmaları kısıtlı ve sözcük dağarcıkları sınırlı olabilir. 
• İsteklerini ve duygularını nesnelere vurarak, çarparak gösterebilirler. 
• Konuşma sesi gür ya da zayıf çıkabilir. 
• Ses tonları farklı olabilir. 
• İsteklerini anlatmak yerine jest, mimik ya da başka türlü işaretleri kullanabilirler. 
• Konuşma sesi tiz ya da pes çıkabilir. 

Öğretmenlere Öneriler: 

• Hatalı çıkan sesleri hemen düzeltmek, uyarmak ve suçlamaktan kaçınılmalıdır. 
• Hatalı sesleri doğru telaffuz ederek örnek olunmalıdır. 
• Öğrenci mutlaka dinlenmeli, dinlendiği hissettirilmelidir. 
• Doğru model olunmalıdır. 
• Doğal ve hecelemeden konuşulmalıdır. 
• Öğrencinin konuşmaları taklit edilmemelidir. 
• Öğrencinin konuşmak için gösterdiği çaba ödüllendirilmelidir. 
• Öğrencinin çıkardığı hatalı sesler duymazlıktan gelinmelidir. 
• Ona sorulan soruları başkasının cevaplamasına izin verilmemelidir. 
• Aile ziyaretleri yapılıp, aile ile işbirliği yapılmalıdır. 

Anne-Babaya Öneriler: 

• Anlaşılabilir telaffuz ile konuşulmalıdır. 
• Çocuk doğru konuşmadığı zaman ısrarcı olunmamalıdır. Yanıt alınmadığı zaman yorumsuz kalınmalıdır. 
• Sabır ve ilgi ile dinlenilmelidir. 
• İyi bir model olmak için açık, yavaş, anlaşılabilir konuşulmalıdır. 
• Konuşurken beden dilini ifade eden mimikler kullanılmalıdır. 
• Oyun oynayarak konuşmaya uygun ortamlar yaratılmalıdır. 
• Çocuğun duyabileceği ortamlarda konuşma bozukluğu hakkında bir başkası ile konuşulmamalıdır. 
• Dil altı bağı olan çocuklar doktora götürülerek tedavileri yaptırılmalıdır. 
• Küçük yaşlardan itibaren resimli kitaplarla çocuk konuşturulmaya teşvik edilmelidir. 
• Anlatırken konuşması kesilmemeli, hatası düzeltilmemeli ve hevesi kırılmamalıdır. 
• Çocuk konuşması hakkında eleştirilmemelidir. 
• Hatalı konuştuğu zaman konuşmanın düzeltilmesi istenilmemelidir. 
• Çocuktan her zaman mükemmel olması beklenmemelidir. • Erkek çocuklar kız çocuklarından daha geç konuşmaktadır. 
• Erkek çocuklar 3 yaşına kadar konuşmadılarsa bir uzmana başvurulmalıdır. 
• Küçük yaştaki çocuklara mümkün olduğunca televizyon izletilmemelidir. 
• Bebeksi konuşmalar pekiştirilmemelidir. 
• Konuşurken onun yerine cümle tamamlanmamalı ya da konuşması kesilmemelidir.
• Konuşmasına ilişkin yaşanılan kaygı çocuğa yansıtılmamalıdır. 
• Evde farklı şive ve lehçelerle konuşulmamalıdır.

Kaynak: Özel Eğitim, Güzel Gelecek